Yves Schepers | In hokjes denken

Yves Schepers | In hokjes denken

Ben ik een documentaire fotograaf? Ben ik een Fine Art fotograaf? Ben ik een klassieke fotograaf? Je wil als beginnend fotograaf je stijl vinden en een netwerk opbouwen. Dus je zoekt waar jouw creatieve blik je naartoe brengt en zoekt je groep gelijkgezinden. Maar wat als je veel verschillende stijlen interessant vind? Hoe ga je dat rijmen met het gangbare idee dat je als documentaire fotograaf bijvoorbeeld, die lijn dan moet doortrekken in je hele portfolio?

De mens wil als individu graag tot een groep behoren en al snel kunnen er wij/zij kampen ontstaan die meewarig doen over elkaars werk. Een fotograaf die technisch heel goed is, kan wat meewarig doen over een fotograaf die minder technisch is maar meer op gevoel fotografeert. Een fotograaf die zichzelf als documentair labelt, meer in lagen fotografeert en non-staged momenten hoog in het vaandel dragen, kan dan neerkijken op een Fine Art fotograaf die wat meer momenten in scène zet of met minder scherptediepte fotografeert. Terwijl die Fine Art fotograaf net esthetiek en subtiliteit waardeert en puur documentair werk dan wat te realistisch en niet elegant kan vinden.

Uit het hokje

Ik heb mezelf lang in een documentair hokje proberen te duwen maar dat voelde alsof je een kubus door een ronde opening probeert te krijgen. Dat wrong langs alle kanten. En op de koop toe voelde ik me soms ook schuldig omdat ik graag simpele portretten fotografeer op f/1.8, alsof ik dan niet een “echte” documentaire fotograaf was. Want wij tegen zij, weet je nog? Er zijn veel stemmen in de documentaire huwelijksfotografie die opperen dat je die documentaire stijl moet doortrekken in zowel momenten als details, als portretten als… . Maar dan krijg ik het gevoel dat ik er niet bij hoor als ik dit niet wíl doen.

De veelzijdigheid van huwelijksfotografie

Een huwelijk omvat zoveel verschillende facetten: van details tot portretten, van échte momenten naar events en partyfotografie. Je moet een heel scala aan fotografische onderwerpen aankunnen, dat maakt het interessant en net zoals ik van verschillende stijlen muziek hou in verschillende moods, hou ik er ook van om verschillende onderwerpen op een andere manier fotografisch te benaderen. Ik hou zowel van mooie esthetiek, abstracte lijnen en vormen, zachte beelden als van rauwe complexe momenten. Naar mijn gevoel, benader ik een mooie locatie en setting anders dan een receptie waar kinderen mayhem ontketenen.

Fotografie op maat van het koppel

En dan heb je nog het koppel. Elk koppel is uniek, heeft verschillende interesses en stijlen. Het ene huwelijk kan een andere vibe, locatie, inkleding en kleurschema hebben dan het andere. Toen ik de laatste keer m’n infobrochure aan het updaten was, merkte ik dat hóe ik fotografeer, verandert van koppel tot koppel. Is een huwelijk wat meer high end, elegant en zachter van aankleding; dan ga ik automatisch wat meer fotograferen met een kleinere scherptediepte om die elegantie en zachtheid weer te geven. Heeft het koppel jonge kinderen en is het huwelijk meer DIY ingericht, dan ga ik wat meer leunen naar wide angle documentaire fotografie, meer scherptediepte om meer actie te kunnen vastleggen. Zo krijgt de reportage van verschillende huwelijken ook een andere feel. Het weerspiegelt hoe ík de dag ervaren heb en ik vind het nu net een kracht dat ik hier dynamisch in kan zijn. Niet zozeer omdat de klant dat vraagt maar wel omdat ik het zo aanvoel en dit mijn interpretatie is van de dag.

Vrijheid in fotografie

Dus breek ik graag een lans voor fotografen die zich níet in een hokje willen laten duwen, die net zoals mij een kameleon zijn en het gevoel dat ze bij een bepaald koppel, huwelijk, locatie, moment krijgen, kunnen omzetten in een beeld dat hun gevoel weerpsiegelt. Of dat beeld nu op f/1.8 of f/8 gefotografeerd is, of je met veel lagen werkt of net heel simpel,.. . Het is net die variëteit in aanpak die een beeldverhaal interessant maakt. Laat jezelf niet in een hokje duwen. Doe vooral waar je jezelf goed bij voelt en dat kan verschillende vormen aannemen op verschillende momenten.

Hi, Ik ben Yves. Op zoek naar een balans tussen compositie, licht en emotie; naar de perfectie in de imperfectie. De persoonlijkheid van mensen durven blootleggen en de ruwe, intense, grappige en zelfs kwetsbare ingrediënten vastleggen die een toekomstige herinnering zullen kleuren. Dat is de kracht van fotografie.
Elk huwelijk, elke familie, elk bedrijf is uniek; dat is waarom je geen standaard reportage van mij moet verwachten maar tijdloze beelden die jouw authenticiteit vatten. Dát is waar mijn fotografie om draait.